Debaty, choć wydaje się to nieprawdopodobne, dały mi mnóstwo możliwości i wiele zmieniły w moim życiu. Asia sprzed debat nie znalazłaby w sobie tyle odwagi, by wyjść przed widownię i mówić składnie przez 4, 5 czy 7 minut. Asia bez debat nie wiedziałaby nic – a w każdym razie dużo mniej – o aktualnych problemach polityki międzynarodowej, miałaby zerowe pojęcie o gospodarce i dużo mniej kompleksową wiedzę o ekologii. Asia bez debat nie poznałaby tylu fantastycznych ludzi i nie odwiedziła tylu fantastycznych miejsc – tak dalekich nawet jak Tajlandia! Asia bez debat byłaby inną osobą niż ja – dlatego właśnie debatuję. By dalej czerpać z debat wszystkie te umiejętności, wiedzę i inne korzyści, ale i po to, by inni zobaczyli, że coś takiego istnieje i wiele można z tego wyciągnąć – żeby przekazać pałeczkę dalej. 

Debaty stanowią nieocenione narzędzie edukacyjne pozwalające spojrzeć na dany problem wielowymiarowo i wielopłaszczyznowo; są fundamentem krytycznej analizy omawianego zagadnienia, przez co dają możliwość, szerszego spojrzenia na własne argumenty, ale również na kontrargumenty. Debaty uczą cierpliwości, słuchania innych mówców, ale też piękna ciszy – dla tych kwestii jest tak mało miejsca w dzisiejszym, zabieganym świecie, co czyni debaty tym bardziej wyjątkowym narzędziem edukacyjnym. 

Udział w debatach podczas liceum był zdecydowanie najlepszą rzeczą, która mogła przytrafić się mojej edukacji. Pomijam nawet wiedzę na dziesiątki tematów politycznych, ekonomicznych czy kulturowych, którą mogłem poszerzyć pracując nad tezami, a której nie zdobyłbym siedząc w ławce. Debaty oksfordzkie przede wszystkim nauczyły mnie pluralizmu, logicznego myślenia i tego, że jest wiele pytań, na które istnieje więcej niż jedna, definitywna odpowiedź. Myślę, że dzięki temu jestem w stanie lepiej komunikować się z innymi, a przede wszystkim tymi, z którymi się nie zgadzam.

Po rozpoczęciu pracy w szkole dość szybko uświadomiłam sobie, że we współczesnej edukacji publicznej wciąż brakuje miejsca na angażowanie uczniów czy chociażby zainteresowanie ich aktualnie trwającymi w debacie publicznej sporami, wykraczającymi poza ramy podstawy programowej. I dlatego zaczęłam szukać narzędzia, które z jednej strony umożliwiłoby mi skonfrontowanie uczniów z szeroko rozumianymi problemami obecnego świata, z drugiej zaś nauczyło ich słuchać innych i umiejętnie korzystać z dostępnej wiedzy. Tak trafiłam na debaty oksfordzkie.